“En deze petra”, de Belgische eigenaresse Ulrike strijkt over een grote, oude steen die in de muur is gemetseld van het receptiegebouw, “is heel erg oud. Ioannis heeft hem gevonden bij het graafwerk, net voordat we begonnen met de bouw. Waarschijnlijk komt hij nog uit de tijd van de Doriërs, bijzonder hè?” Ik knik en ga met mijn rug tegen een olijfboom zitten terwijl Ulrike de sleutel van mijn bungalow haalt. Auberge Kalopetri ligt hier prachtig: een weids en groot terrein, met vanuit ieder hoekje uitzicht op de zee. Hmm… nu heel eventjes mijn ogen dicht, denk ik. Het rinkelen van de geitenbelletjes, de geur van citrusvruchten en salie…
“Eliza? Je bed ligt echt een stuk comfortabeler hoor!” glimlacht Ulrike als ze mijn verschrikte gezicht ziet. Lachend gaan we de bungalow binnen. “Als je straks met ons mee wilt eten, laat het me dan gewoon even weten!”
Ik ga meteen op ontdekkingstocht: binnen is het een mooie mix van landelijk en eigentijds. Lichte kleuren en veel natuurlijke materialen, zoals hout en steen. En smaakvol afgewerkt, zoals de mooie natuurstenen wastafel. Oog voor detail. Ik ben weer helemaal terug in de tijd!
